Po ponad 2 latach permanentnej nieobecności, blog „filcowy” wznawia swoją działalność. Przepraszam za długi czas zwłoki w publikacji informacji o pewnym interesującym materiale, jakim z całą pewnością jest filc.
Aby dłużej nie zwlekać przejdę do tematu tego artykułu. Dowiedzmy się więcej o metodzie Shibori.
Shibori to japońska technika barwienia materiału. Najczęściej jest używana do nadawania wzoru barwionym jedwabiu i bawełnie, ale może być stosowana także do farbowania filcu („uśmiech”). W technice tej wymienia się 3 najważniejsze techniki, pozwalające nam uzyskać wzory na materiale. Są to:
- Marszczenie – np. poprzez zwijanie materiału na walec
- Zszywanie – kliknij obrazek obok, aby przekonać się jak otrzymać kwiatuszki
- Składanie – najszybsza metoda, ale z mniej „spektakularnymi” wzorami.
Oczywiście w przypadku takiego sposobu dekorowania tkanin istnieje ograniczona ich ilość. Prawdopodobnie same spotkałyście się z tą techniką, ale nie potrafiłyście jej nazwać. W Japonii jest niezwykle popularna (np. w kimonach) i poza opisanymi powyżej technikami wyróżnia się:
- Kanoko Shibori – okrągłe wzory, uzyskiwane poprzez marszczenie i składanie;
- Nui Shibori – zszywanie oraz skręcanie materiału, najbardziej spektakularne wzory, np. „kwiaty”, ale również najtrudniejsza technika;
- Miura Shibori – zapętlanie materiału, ale bez jego zszywania, efekt „kryształków lodu”;
- Kumo Shibori – fałdowanie materiału, dzięki czemu wzory układają się warstwami;
- Arashi Shibori – zawijanie materału, np. na walcu;
- Itajime Shibori – materiał przewlekany przez dwa kawałki drewna lub pleksiglasu (tworzywo sztuczne).
Ważna uwaga – przed farbowaniem materiału, powinien zostać on zamoczony w wodzie.
Na koniec wpisu zapraszam do zapoznania się z metodą barwienia, autorstwa Rit Dye:
